آشنایی با گچ و سیمان ساختمانی
آشنایی با گچ و سیمان ساختمانی: سیمان ماده ای چسبده است که با چسباندن ذرات به یکدیگر جسمی یک پارجه از ذرات را به وجود می آورد. سیمان از ترکیب مصالح آهکی، رس، سیلیس و اکسیدهای معدنی در دمای ۱۴۰۰ تا ۱۵۰۰ درجه سانتی‌گراد تولید میشود. به جسم حاصل، پس از حرارت دادن کلینکر گفته می شود و از آسیاب کردن آن به همراه مقدار مناسبی سنگ گچ سیمان تیپ‌های مختلف حاصل می شود و همچنین افزودن پوزولان به کلینکر و گچ سیمان پوزولانی حاصل میشود. اندازه دانه‌های کلینکر۲۰–۵ میلی‌متر و رنگ آن سبز تیره می‌باشد.
تولید سیمان ساختمانی در ایران
این که از چه زمانی مصرف سیمان در ایران رواج یافته است چندان مشخص نیست ولی آنچه که مسلم است ورود سیمان به ایران توسط خارجیان بوده‌است که از آن برای ساختن بناهایی همچون کلیساها و سفارتخانه‌ها و تأسیسات بندریبه کار رفته است. با شروع قرن ۱۴ هجری شمسی سرعت گسترش کارهای زیربنایی، همزمان با تحولات صنعتی جهانی آنچنان گسترده‌است که کیفیت و کمیت محصولات سنتی ساختمانی جواب‌گوی نیازها نبوده است و خصوصاً با شروع احداث راه‌آهن سراسری ضرورت استفاده از سیمان جهت ساخت پل‌ها و تونل‌ها و ایستگاه‌ها کاملاً محسوس‌تر گشت.
از آنجایی که سیمان کالایی ارزان قیمت و سنگین وزن است و مصرف آن وقتی مقرون به صرفه است که محل تولید و مصرف، حتی‌الامکان نزدیک به یکدیگر باشند، لذا پس از مدتی که سیمان وارد می‌شد تصمیم بر این شد که با توجه به وفور مواد اولیه سیمان در ایران، از محل عواید حاصل از قند و شکر اقدام به تأسیس یک کارخانه ۱۰۰تنی (روزانه) سیمان بشود. در سال ۱۳۱۰ این تصمیم شروع به عمل شده و مطالعات اولیه زمین‌شناسی منجر به انتخاب محلی واقع در ۷ کیلومتری جنوب تهران آن زمان و در کنار کوه بی‌بی‌شهربانو گردید. کار احداث این واحد با سرمایه ۸ میلیون ریالی در بهمن‌ماه ۱۳۱۲ به پایان رسیده و بلافاصله بهره‌برداری از آن آغاز گردید.
انواع سیمان
- سیمان پرتلند تیپ I
- سیمان پرتلند تیپ II
- سیمان پرتلند تیپ III
- سیمان پرتلند تیپ IV
- سیمان پرتلند تیپ V
- سیمان پوزولان
- سیمان آمیخته
- سیمان برقی
- سیمان رنگی
- سیمان سفید
- سیمان سرباره‌ای ضد سولفات
- سیمان پرتلند آهکی
- سیمان بنائی
- سیمان نسوز
- سیمان چاه نفت
- سیمان پرتلند ضدآب
- سیمان گوگردی
- سیمان باگیرش تنظیم شده
- آشنایی با گچ و سیمان ساختمانی
- آشنایی با گچ و سیمان ساختمانی
اصول تهیه گچ و به کار گیری آن:
می توان گفت که اصول تهیه و به کارگیری این مصالح ساختمانی، تبدیل سنگ متبلور به گچ کم آب و مناسب برای استفاده است به طوری که پس از به کار بردن به سرعت تبلور خود را به دست آورده و مجددا سخت شود. این تغییر و تحول به ترتیب در زیر توضیح داده می شود.
این مقالات را از دست ندهید: بلوک سه جداره – قیمت و خرید آنلاین بلوک
تهیه سنگ معدنی از معادن سنگ گچ: این سنگ ها ترکیب سولفات کلسیم دارند. نوعی که برای تهیه گچ ساختمانی مصرف می شود متبلور است.
در کوره های گچ پزی با ایجاد حرارتی حدود 200 درجه ی سانتی گراد سنگ گچ متبلور را می پزند تا مقداری آب شیمیایی خود را از دست بدهد و به گچ ساختمانی تبدیل شود. تغییر در میزان حرارت گفته شده موجب تغییر ماهیت می گردد. هر چه حرارت پختن گچ از این حد بالاتر برود موجب دیر گیر شدن ملات محصول به دست آمده می شود. گچ به دست آمده را آسیاب و در آب حل می کنند و به مصرف می رسانند. گچ به سرعت دوباره متبلور و سخت می شود.
سخت شدن گچ در دو مرحله انجام می شود: اول، زمانی که ملات شروع به خود گیری می کند و به حالت خمیری در می آید، در این حالت ملات را به استفاده می کنند.
دوم: زمانی که رفته رفته سخت می شود، در مورد ملات گچ خالص ساختمانی این زمان حدود 10 دقیقه است. گچ در هنگام متبلور شدن حرارت تولید می کند. این حرارت حدوداً 20 درجه بیش از حرارت محیط است.
گچ خشک: گچ خشک در حرارت 300 درجه حاصل می شود که آن هم به سرعت با آب بخار ترکیب و متبلور می گردد.گچ پخته شده در حرارت بالاتر از 300 درجه، میل ترکیبی خود را با آب از دست می دهد و برای فعال کردن آن مواد محرکی همچون آهک شکفته، سیمان، سولفات سدیم یا پتاسیم می افزایند.
تولید گچ ساختمانی:
محصول کوره های گچ پزی سنتی نامرغوب است. بخشی از آن نیم پخته، قسمتی سوخته، و فقط حدود نیمی از آن پخته است. از این نوع گچ معمولاً برای زیرسازی یا در ملات گچ و خاک استفاده می شود. سفیدی و سرعت خودگیری این نوع گچ نسبت به انواع ماشینی کم تر است. گچ کوره های دوار مرغوب تر و خالص تر است.
این مقالات را از دست ندهید: خدمات دیوار چینی با آجر در تهران
گچ ساختمانی در کار های معمولی مانند ملات گچ و خاک، گچ و ماسه، تولید قطعات پیش ساخته، بلوک های گچی پیش ساخته و تزئینات، مصرف دارد. گچ اندود، کندگیر تر است و برای سفید کاری مناسب می باشد.
افزودن خاک رس و آهک به گچ آن را دیر گیر می کند و گچ را برای مصرف به عنوان اندود مناسب می سازد. با خمیر کردن گرد گچ در محلول زاج سفید و پخت دوباره آن، گچ مرمری به دست می آید که پایداری آن در برابر آب، مناسب است و از آن برای اندود کردن نقاط مرطوب و مکان هایی که نیاز به شست وشو دارد استفاده می شود. انواع دیگر گچ مصرفی در ساختمان عبارتند از: گچ مخصوص سطوح بتنی و گچ درز گیری که در ایران آن را به نام گیپتون می شناسند.
خصوصیات گچ:
- گچ باید کاملاً پخته، آسیاب و الک شده و سفید باشد.
- گچ های کاملاً سوخته نباید در ساختمان مصرف شود.
- گچی که از کوبیدن نخاله ی گچ به دست می آید، تنها یک بار برای آستر گچ و خاک قابل استفاده است.
- گچ باید در محل محفوظی، دور از رطوبت نگهداری شود.
- وزن مخصوص گچ کیسه ای، 1200 کیلو گرم در متر مکعب است و دانه های گچ ساختمانی خوب باید از 0.2 میلی متر ریز تر و زیر دست کاملاً نرم باشد.
گچ مناسب برای مصارف ساختمانی:
- گچ زیر کاری: برای انجام کارهای عمومی مانند ملات های گچ، گچ و خاک، گچ و ماسه، تولید قطعات پیش ساخته و بلوک های گچی، بتن گچی در نقاطی که میزان رطوبت نسبی هوا کم تر از 60 درصد باشد از این نوع گچ استفاده می شود.
- گچ پرداخت: اندود های داخلی که رطوبت نسبی هوا کم تر از شصت درصد باشد.
- گچ مرمری: اندود های داخلی و نماسازی در مناطقی که رطوبت گچ و آهک نسبی هوا بیش از شصت درصد باشد.
حمل و نقل و نگهداری:
گچ پخته را باید از اثر آب و رطوبت هوا حفظ کرد و در ظروف مخصوص یا کیسه های آب بندی شده نگهداری شوند. مشخصات انواع گچ باید روی کیسه ها نوشته شود.
امیدواریم از این مقاله از وبسایت IAGCO اطلاعات لازم را کسب نموده و توانسته باشیم به دانش شما در این حوزه کمک کرده باشیم.
درصورت داشتن هر گونه سوال میتوانید از طریق کامنت ها اقدام نمایید. کارشناسان ما در سریع ترین زمان ممکن به شما پاسخ خواهند داد.